Rob de la Roy, de PR-man van de Mill Hill Custom Wheelers, is nog niet zo oud maar heeft al heel wat auto's gehad. Wat wil je ook, als je ouders een garage hebben en je grootvader je al een auto geeft als je nog geen idee hebt van wat een differentieel is. Maar nu heeft ie de auto die hij altijd het liefst wilde hebben: een Opel Kapitän uit 1958. Of beter gezegd: de Opel Kapitän uit '58, want Rob wist precies welk exemplaar hij wilde hebben.

Vakantie

"Rond 1977 kochten m'n vader en m'n opa een Kapitän uit '58, die rechtsvoor schade had", vertelt Rob. "Ze kochten 'm van een dokter, die 'm alleen in het weekend gebruikt had; door de week reed ie een andere auto, zodat er maar heel weinig kilometers mee gemaakt waren. De schade werd gerepareerd en we gebruikten de auto voor ons eigen vervoer. Jarenlang gingen we ermee op vakantie. Kortom: ik ben ermee opgegroeid. In 1990 of '91 verkochten we de auto, wat ik jammer vond. De nieuwe eigenaar is ermee naar Italië geweest. Daarna stalde hij 'm weer bij ons. Het jaar erna ging ie weg voor de APK en daarna stond de wagen zeven jaar bij ons in het bedrijf zonder dat de man terugkwam. Omdat de auto emotionele waarde voor mij had, wilde ik 'm kopen. Met veel moeite vond ik de eigenaar. Maar die wilde 'm niet kwijt. Na een tijdje nam ik weer contact met 'm op. En hij vroeg weer een bedrag dat ik niet betalen kon. Ik deed hem een tegenbod en zei dat ik binnen een week wilde weten of hij 't accepteerde. Er ging een week voorbij, geen antwoord. Twee weken, geen antwoord. Drie weken... Omdat ik maar niks hoorde, heb ik een andere auto gekocht. Toen wilde hij ineens wel verkopen, maar ja… ik had geen geld meer."

Een neus met een grote, gulzige grille en overal chroom: geen wonder dat mensen denken dat deze luxe Opel een Amerikaan is.

Geen taxi

"Omdat ik de Kapitän toch graag wilde hebben, heb ik de eigenaar voor het blok gezet en uiteindelijk is het me zo toch gelukt om de wagen in december 1999 te kopen. En ik ben er wat blij mee! Het is nummer 11.684 van de 34.000 exemplaren die er gemaakt zijn. Hij heeft nog maar 33.987 kilometers op de teller en is op een paar details na nog helemaal origineel; ook de lak, die is nooit overgespoten en ziet er nog prima uit. Dit model Kapitän is in feite maar één jaar gebouwd. Dat komt omdat het model afgekeurd werd als taxi: de achterdeuren zijn te klein. Daarom kwam er in 1959 al een nieuwe Kapitän. Die had een 2.6 liter motor (deze heeft een 2.5 liter) en was er ook in automaat. De Kapitän hiervoor was er ook als automaat, maar de '58-er niet. Je ziet deze auto bijna nergens meer en op de Mill Hill meeting in Nederweert waren er al mensen die dachten dat het een Chevrolet was of zo. Zelfs Duitsers herkennen hem niet als Opel", vertelt Rob, die er duidelijk trots op is dat ie iets bijzonders heeft…

Een groot, onbekrachtigd wit plastic stuur met een chromen claxon-rand. Daarachter een uitgebreid instrumentarium, gezet in een chromen dashboard. De Kapitän was het topmodel van Opel.

De Kapitän heeft dan ook een behoorlijk Amerikaans uiterlijk, waarbij vooral de panoramische achterruit nogal on-Europees aandoet. Rijden doet ie ook als een Amerikaan: de 2.5 liter zescilinder maakt een luxe fluistergeluid en de vering is Amerikaans-week. Voorin staat een bank (die alleen in de lengte verstelbaar is; de rugleuning staat vast) en hoewel wij in Europa stoelen gewend zijn, vindt Rob dat deze auto een bank hoort te hebben, juist vanwege dat Amerikaanse tintje. Wat dat betreft mag hij blij zijn dat z'n Kapitän de standaardversie is, want de luxe 'L' had wel twee voorstoelen. En een tweekleurige carrosserie…

Achter de deur zit een kleine richtingaanwijzer. Omdat de deur nogal kort was en het dak achterin afliep, was de instap niet erg royaal. Hierdoor was de auto ongeschikt voor taxi-werk. Al na één jaar verving Opel 'm door een nieuw model, zodat er nog maar heel weinig wagens van deze jaargang rondrijden.

Garage-stand

Als we de auto bekijken, vallen diverse vreemde details op. Als je de seinknop van het grootlicht even vasthoudt, gaat het vanzelf knipperen, heeft Rob gemerkt. De auto heeft twee sloten: een stuurslot en een contactslot, met verschillende sleutels. Het contactslot heeft een aparte 'garage'-stand. "In die stand kun je de auto met een drukknop starten, zonder sleutel. De eigenaar kan dan het dashboardkastje en het stuurslot afsluiten en de sleutels meenemen, maar de monteur kan de motor wel starten", legt Rob uit. Onder de hoedenplank zitten twee gaten, waar speakers in kunnen. Hieruit blijkt dat de Kapitän destijds het topmodel van Opel was, want de kleinere Opels hadden deze luxe niet. De auto heeft ook een klokje, dat nadat je het (met een knop in het dashboardkastje) opgewonden hebt, een week loopt! De verlichting van het dashboard is variabel en werkt als je de lampen aan hebt. Het model heeft overigens ook een bijnaam: het Sleutelgat. "Dat komt door de vorm van de achterlichten", legt Rob uit, "die lijken op een sleutelgat." Zo trots als Rob op z'n Sleutelgat is, zo zuinig moet ie erop zijn, want carrosseriedelen voor de wagen zijn zo goed als nergens meer te vinden, zelfs niet in Duitsland, het geboorteland van dit zeldzame stukje autogeschiedenis.

Aan de vorm van zijn achterlichten dankt de '58-er Kapitän z'n bijnaam: Sleutelgat.

TECHNISCHE GEGEVENS

Opel Kapitän (bouwjaar 1958)

Motor 2473 cc; 6-in-lijnmotor; boring x slag 80 x 82 mm; compressieverhouding 7,5:1; vermogen 96 pk/4300 tpm; koppel 183 Nm/1500-2600 tpm; 3 versnellingen vooruit + 1 achteruit; stuurschakeling; wielmaat 5Kx13; bandenmaat 6.70x13; hydraulische remmen rondom; lengte 4767 mm; breedte 1785 mm; hoogte 1500 mm; wielbasis 2800 mm; spoorbreedte voor 1376 mm, achter 1372 mm; draaicirkel ca. 10,7 meter; rijklaar gewicht 1310 kg; productie-aantal ca. 34.000 ex.

De Kapitän heeft niet alleen een panoramische (rondlopende) voorruit, maar ook een panoramische achterruit. Dat was in de jaren '50 de grote rage in Amerika.

© 2000-2100 The CSI Web Company - all rights reserved